یکی از آداب دستورات اسلام برای غذا خوردن سفره است. اولیای گرامی اسلام برای سفره اهمیت خاصی قائل بودنده‌اند. این توجه و اهمیت تا بدان حد بود که سفارش می نمودند زمانی که مسافرت می‌روید، سفره‌ای همراه خویش بردارید. این عنایت ویژه به خاطر احترام طعام و نعمتی است که درون سفره قرار می‌گیرد. اَنس، از اصحاب رسول خدا(ص) می‌گوید:«پیغمبر هرگز بر سینی غذا نمی‌خورد.»برخی از انس بن مالک پرسیدند:«پس حضرت بر چه چیزی غذا می‌خوردند؟ جواب داد: بر سفره»
بر زمین و در کنار سفره نشستن نکته دیگری است که معصومین (ع) بر آن تاکید نموده‌اند. رسول خدا می فرماید:«پنچ چیز را تا زمان مردن رها نمی کنم: یکی از آنها غذا خوردن بر روی زمین با بردگان است.»(حر عاملی، وسائل الشیعه، ج12، ص62)
علامه مجلسی با بیان اینکه حضیض در این روایت نبوی غذا خوردن بر روی زمین است، در بیان علت این تاکید می‌فرماید: «شاید بزرگان عرب غذا را روی میز می‌نهادند تا خوردنش آسانتر باشد.»(علامه مجلسی، بحارالانوار،ج63، ص413)
نکته حائز اهمیت آنکه در کنار سفره‌نشستن در غذا خوردنهای دست‌جمعی موجب صفا و صمیمیت فوق‌العاده‌ای می‌شود که هیچگاه بر سر میز حاصل نمی‌شود
